Gelincik

//kar örttü bu şehri, bahara kurduğum düşler gibi...
her şey uykuda! yar, gece ve yürek...
güneşi görmek, ak çarşaflara serilmek
karların içinden, bahara ermek gibi...//

toprağa akıttım seni
çok sürmedi
hatıralar dirildi
her biri bir filiz
kanattı yeşilliğin yüreğimi


kırmızı bir çiçek
gelin-cik olmalı adım
yemyeşil kanatlarınla
huzurumu kaçırdın
renklerin aldattığını
neden sonra anladım

siyahta mutluluk
beyazlarda hata aradım

siyah bir n/okta oldu
sana d/uyduğum aşk
kefenler yarıştı
ecelim oldu beyazlık
giderken bile yar!
uçurumda seni aradım
yüzünde ise bir ışık!

sen!
hüznünü s/aklamak için
tebessümü maske yaptın kendine
ben yılgın akşamlarda
gülen bir yar aradım


uçurumlar söyledi bana
kökleri zayıf olan bitkilerin
uzun yaşamayacağını
bir ömür aşk vadedenlerin
kendinden kaçamayacağını

yalan söylememek için
aynayla sözleştim
o bana dönmeden
ben ona gülümsedim

dostum oldu
yar, gece ve yürek

...usulca toprağa uzandım...