Gelmedin

Hicranımı törpüle ne olur hayat;

sığamaz oldum bendime.

Sanki, binlerce tonluk ağırlık

varmış da üzerimde,

gelemez oldum kendime.

Ne vakit özlesem seni 

Kelimeler hırpalanır ellerimde.

Talan edilmiş bir taş yığınıyım şimdi;

Seni beklediğim bu şehirde.

Yağmalandı uğruna yazdığım şiirler

Heykelini diksinler artık bu azabın.

Sen gidince

Avazım çıktığınca sustum;

Yorgun bir telaş sindi ruhuma!

Seni sordular

Nefesimi tuttum

Adını, alev topu gibi yutkundum.

Halbuki ben sana meftun

Ben sana tutkundum!

Yokluğun, sinsi bir hastalık misali 

dokunurken kanıma

Ben ismini satırlara d/okudum.

Sen gittin

Çoğaldı halsizliğim.

Hiç bilinmeyen huylar edindim.

Ama; inan bitti huysuzluğum.

Kurumuş dereler gibi duruldum.

Yoksun ya;

Kalmadı arsızlığım!

Bam telimden vursa da şarkılar

Yine ve hep yeniden dirilir yanızlığım.

Çok severdin ya hani

Bak sarsıldı çocuk yanım

Son buldu haylazlığım..

Gelmezsen

Düzelmeyecek bu tedirginliğim

Yok edecek beni bu durum.

Takvimlerde kaç 30 Şubat’ı gördüm..

Sen gelmedin ya..

Istırabın palyaçosu

Çocukların eğlencesi oldum!..