Gelmedin Hiç Hep Korkak Kaldım

çocukken oyuncağım alındı elimden
kendimi büyük adam sanmam hep bu yüzden
bisikletten düşmemiştim hiç
hep temkinli, yavaştım
yara yoktur dizlerimde bu sebepten.
oyunları kenardan izledim,
sert bakardım oynarlarken
bir gel demeye yumuşardım oysa
oynayabilir miyim demeye ise
hiç cesaretim olmadı.
bilmem ben dünyayı
kibrit kutusundaki çöpten farksız,
dolabın içine gizlenmiş böcekten korkak,
senin gözünden kaçan bir firari,
belki de soyulmuş bir mağdurdum sokakta.
Kuleler yapıyordum korkularımdan
kabuğumdan kurtulmak için
tüneller kazıyordum elimdeki ince telle
ve gizleniyordum
hayata yakalanmamak için.
zamlanıyordu her gün sevinmek
elimdeki bir lokmayı da
sana saklıyordum senden habersiz
kışla beraber kar olarak gelirsin sanıyordum
kar yağmıyordu bir türlü
benim akdeniz iklimi kalbime
yağmur yağsın da ak desem içime
bulutsuzdum,
çarpışmıyorduk bir türlü gökyüzünde
en çok güneş çıktığında
artıyordu heyecanım
güneş güzeldi
sarı saçları vardı sallardı arada
benzese benzese
buna benziyordur diyordum gelişin
bilmiyordum ben seni
nerden bilecektim,
güneşin seni kıskandığından sürekli ışıldadığını
bilmiyordum
bekliyordum seni
gelmedin hiç
hep korkak kaldım.
hiç oyun oynamadım.