Gelsen

Şehir Kalabalıklaştıkça,
Büyüyor yalnızlıklar,
Hızlıca yürüyüp, gitmek istediğin
Yolların daralıyor
Duymak istediğin sesler,
Kayboluyor motorların gürültüsünde,
Daha bir siyah gökyüzü,
Çay buz gibi olmuş
Rüzgar daha soğuk esiyor sanki...
Ve hayalin daha sıkı sarılıyor,
Korkmuş, kala kalmış, suskun ve üşümüş
Keşke Gelsen,
Gel İstersen
Çay demlerim sana,
Alır atarım başından yalnızlığı
Yeni mecralar, ufuklar açarım sana
Belki bir türkü söyler, Ya da şiir okurum,
Sabah güneşi doğarken
Omuzuna attığım hırkaya
Keşke Gelsen
Ömrün ortasındayız daha..

İstanbul, 27.12.15