Gençliği Bilirim

-ben genç olmanın ne olduğunu bilirim
bu yüzden nehir ağzı satırlar geçer içimden
ne yöne akıp gittiğini bilmediğim
eserim
beyhude
mevsimlik
muson rüzgarları gibi...


bilirim
karşı konmaz ayazlarda
yaz sıcaklarını düşünsene
dere tepe koşan duygularımla
çekip giderim keşmekeş dünden
zira örselenmiş kitapsız ömrüm
ölüp ölüp dirilir bir daha derken
soluğunu keserim son nefesinin
ki dev dalgalar boyumu aşmasın
yazdıkça sallanır körpe ağaçlar
bazen sıralı dizilir sözler elimin tersine
kendimi kendime izah edemem de
zıkkıma karışır üzüntülerim
olmasaydı beşikte kına yakılan ellerim
keşke töre olmaz olsaydı da
böyle boran olmasaydı kalemim
kırmızı şal görmüş İspanya boğası gibi
fırlar ruhum ruhumun yakınından
nedenini bilirim sallansın isterim sallansın işte
o zalim geleneklerin avuçlarına aniden süzülür gözlerim
ben ağlamam ki
kıyı köşe demeden öteki semtin gölgesine
kan çiçeklerini bırakırım
sızıntılar döner durur sahil sahil
genç olmanın ne olduğunu iyi bilirim
bu yüzden ırmak ağzı satırlarım
derin bir nefes ki bürünürüm
yüzyıl söylenmiş bir türküye
ışığı hiç sönmeyen mum alevi
yüreğimin el vermediği kan ateşi
-keremin bağrında narı misali
terk etmez beni delice özlemim
gün değmiş saçlarımda isterim ki
bir çocuğun elleri dolansın
usul usul tarasın saçlarımı
daha kolay olur afaki ses vermeler
daha hülyalı dolanır ay tutulması
temelli kaybolup tatlı gözlerinde
gözlerimin karasına oturur esip giden hayatım...



çok iyi bilirim ölmekle kalmak arasını
''ah kalbim hayat çatlak '' buna nazaran
şikayetlerime elçiyim ve kabahatsizim
fenalığa meyletmiş vefasızlar olmasaydı
belki olmazdı yorgun sabahlarım
yemin olsun güzel hatırlardım
gençliği iyi bilirim
bu yüzden ırmak ağzı satırlara düşer yüzüm
aynalara dönüp bakamam sahte sevinçlerim ile
''otur'' derim yalnızlığıma
oturur acılarım...