Gerçeğe Uyanış

Kaldım yapayalnız, rıhtım siyahlara bürünmüş,
Gecenin siyahlığını kıran en ufak ışık bile sönmüş.

Kaldırımda yürürken ölümden duyulan tek bir ses,
Korkmuyorum artık vereceğim son bir nefes.

Kalmadı ne olursa olsun artık bende tek adımlık bir mecal.
Şu an gözlerimi kapatıyorum, yaşadıklarımın hepsi hayal.

Gözlerimde bir görüntü var, gerçek mi hayal mi?
Bunu belirleyecek olan benim yüreğim mi?

Ben ne yaşadıysam, bana görünenler hepsi sahteydi,
Bembeyaz eski yaşamıma sıçrayan kızgın bir ziftti.

Bende gerçekleri görenler gibi karalandım.
Ve o umut dolu vaatlerin arasında kalamadım.