Gerçek

Bak bu kalp,
Kulağını koy kalbimin üzerine,
Sadece senin sayende atan kalbimin sesini iyi dinle.
Bak bu kalp diyorum,
Tersten oku ve senin için çalan müziğin sesini dinle...

Bak bu gerçek...

Gece saat üç gibi, sanki daha çok güzelleşiyorsun.
Seni düşündükçe daha yoğun duygular kelepçeliyor bileklerimi.
Gece saat üç gibi, bütün kadınlar mı böyle güzel olur.
Bütün kadınlar mı şiir olur, bilmiyorum hiç...

Bu gerçek bak...

Gel geçmişimize bir çizgi çekmeden önce iyi ki diyelim,
İyi ki yeryüzünde tanıdığımız tek insan onlar değilmiş diyelim,
Yoksa tanıyabilir miydik birbirimizi o otobüs durağının önünde?
Nerede olduğumuzu umursamaksızın, birbirimize sarılabilir miydik o köprünün altında?
Sevebilir miydik bu kadar...

O öyle bir durak ki, her baktığımda mavi kokan...
O öyle bir köprü ki, her geçtiğimde mavi kokan...

Sen gidersen, ben o durakta hep seni beklerim.
Sen gelmezsen, ben o köprünün altında ezilirim!

Gerçek bu bak...

Sen işten eve döndüğümde kapıyı anahtarla açmıyor olmamın sebebisin.
Sen düşündüğüm ve düşlediğim en güzel imgenin annesisin.
Sen gökyüzünün ve denizin mavisisin.

Sen olmazsan, ben hiçbir kapıyı açamam!
Sen olmazsan, düşleyemem hiçbir kız çocuğunu!
Sen olmazsan, nefes alamam, huzur bulamam!

Ne olur gel,
yazılmış en mavi şiir, en mavi şarkı sensin,
bu yüzden ne olur gel, ve sen sin içime...

Sen, annenin ve babanın yazdığı en güzel şiirsin.
Lütfen izin ver, ben okuyayım...

Ve inan bana...

Dünyanın en güzel şarkısısın sen,
Ve ben sana bir ömür boyu ?eşlik' etmek istiyorum...