Gereksiz

Şehir şehir süründüm ardından
Göz oldu,gönül oldu
El oldu papatyalara dokundu
En bakiresi bizdik orospuların
Ve ev kirlisi bekleyişlerin
Yolsuz yordamsız geldik birbirimize
Dönüş yolunu unuttuk da
Dönemedik unutmaya
Kaç rüzgar esmeye geldi ömrümüzde?
Kaç rüzgar yıkmaya,dağıtmaya?
Neyimiz eksik kaldı?
Ya da neyimiz fazlaydı bizim?
Her gece düşlediğin ben
her gece benim sandığım sen...
Değil miydin?
-ben kimin çocuğunu aldım elinden
kimin ekmeğini çaldım
kimin suyunu içtim?kimin?-
Kimi zaman sevmeye korktum seni
Sevip de kirletmeye
Ağrılarımı gizledim senden
Sancılarımı gizledim...
Seni saklamışken ruhumun en kimsesiz yerine
Ve ipsiz sapsız avuntularda düşlerken seni;
Kâh rakı masasında
Kâh alnım secdedeyken...
Aldatmak senin neyine çocuk!!!
Başkası senin neyine!!!