Geriye Kalan Har

Sen de inan ki,
Ben de yeniden doğarım.
Bu kirli pervazımdan,
Sahtelik doğasından,
Kimi insanın.

Sizi çok sevdim,
Ama sizi daha çok sevdim,
Tanrı da kusura bakmasın.

Onların dinlerken gördükleri,
Ve o gördüklerine, ne çabuk inandılar.
Oysa ki duydukları,
Adımlarımın,
Kanat çırpışlarıma dönen sesi idi.

Aynada beni görebilirsin.
Tanrım... sen de bağışla beni.

Ve tüm kutsal ruhlar;
Ben sadece,
Bir melek olabilmek gibi,
Süzülmeyi becerebiliyordum,
İçlerine, öylesine.

Geriye ne kaldı ki?