Gibi

Ömrümün sonbaharında

Anılarımın tomurcuklarını

Koparıyorum teker teker

Kuruyan hayat ağacımın dallarından…

Her akşam

Yüreğimde ince bir sızı

Ardımda koskoca pişmanlıklar denizi

Elimde yaşanmamışlıkların umut feneri

Bilinmeyen diyarlara giderim yapayalnız

Gün doğunca bitecek olan bu yolda

Kaç sabahı karşıladım şafakla

Kaç gece ayı çekiştirdim yıldızlarla …

Saymayı unuttum…

Yaşadığım yılları unuttuğum gibi…

……………………………………ENA.