Gibi

Sevilen hüzünlü bir şarkı gibisin

Dinlemekten kendimi alamadığım, hep içimi acıtan

Kendimle kavgalar ederken kadehime doldurduğum ikilemlerim gibisin

Sarhoş etmeden, yer ile gök arasında gelgitler yaşatan

Gecenin zifiri karanlığındaki parlayan yıldız gibisin

Ulaşmaya çalışırken kendimi kaybettiren

Yorgun gecenin sonunda doğan Gün gibisin

Karanlıktan çıkmaya çalışırken gözlerimi kör eden

Asla yazilmayacak olan en güzel şiirim gibisin

Her kelimesi kanayan , yüreğimi kanatan

Soğuk havada içime çektiğim Nefes gibisin

Ciğerimi dondururken, yeniden kurduğum hayalleri yakan

Bitmesini istemediğim yol gibisin

Rüzgarda savulurken her adımda ağırlaşan

Kuytu derinliklerimde Kendime söyleyemediğim korkularım gibisin

Fısıldadıkça büyüyen, gerçeklerle sağır eden

Issız karanlık kalbime doğan Güneş gibisin

Karanlıklarla yoğrulmuş Meçhul yarınlarıma Işıldayan

Bavula doldurduğum günahlarım gibisin

Haykırmak istesem de Kimselere söylenmeyen