Gidelim

Gidelim

bir ablukada can çekişiyorken sevdamız
göğü delerdi
bulutları yarardı
gök mavisi uçurtmalarımız

ilmik ilmik örülüyorken kahpe bir aymazlık
çözülmüşsek nakış nakış
tutulmuşsa köşe başları
kulaklarımızı sağır eden bir çığırtkanlıkla
tıksırılıyorsa haraç mezat harami sofralarında
ve kaderse zil zurna açlık
artık her dil lal
her bakış silik bir karanlık

şimdi
ıslak kaldırımları yalıyorken gölgeler
gecenin rahmine balyoz gibi iniyorken
bir fahişenin ayak sesleri
bir dağ devriliyor
ay ışığı göçüyorsa omuzlarımızda
çekiliyorsak sözcüklerin çatalına
nişanlanıyorsak kör bir yalnızlığa
ve çentik çentik düşüyorsa günebakan çiçekleri
son sözümüz söylenmemiştir
gidilecek kentlerimiz var daha

daha ellerimiz çekilmemişken kavgadan
yüreğimiz bölünmemişken sevdadan
daha sıcacıkken koynumuz
etimiz ipe çekilir
yargısız bir giyotinde sınanır boynumuz

söylemediklerimizle vuruluyorken kahpe puntolarda
puşt bir infazda çığlık çığlığayken
daha sesimiz meydanlarda yankılanmakta
ve hala yüreğimizde
amansız bir sevda korlanmakta
neydi bu inkarın
neydi karşılığı yaşamda

kahıra bileniyor avare avuntular
oysa ne kadar vurgununduk
alaboralarımız kadar biz olan bu sahilde
tuzu terimizdi
mavisinde saklıydı gözlerimiz
bütün koyları suskunluğumuz kadar susardı
martı kanadı çırpınışlardaydı sözlerimiz

ılık gülüşü bir lodos atarken şamarını
savrulurduk şimdi yıkıntı kıyılara
birbirlerini sırtında taşırken dalgalar
inkardaydı süt liman meydanlar
çilngir sofralara mezeydik
sahipsizdik artık
sonbaharlarda yapraklar kadar

talandaydı artık gözlerimiz
yalandaydı artık sözlerimiz
prangalar vurulurken dilmize
herşey düzmece bir seneryo
herşeyde tarifsiz bir hile


üstümüzü örten bu geceden
zamansız vuran her heceden
rotatif dakikliğindeyken zaman
tekliyor artık yüreğim
gel can gidelim
gidelim bu şehirden