Gidemeyeceğim

Bu gece ses yok,
bu gece müziğim ,
kalemim,ruhum ,sevdam yok!

artık ruhumun derinlerine işleyen sesin
gözlerimi kamaştıran eşsiz güzelliğin
yüreğimi kuş misali çırpındıran sevgin..
beni sende kaybettiren gözlerin,
ve aştıkça aşılası derinlerin,
hergün biraz daha can veren,
okyanus maviliğin...
Benden kilometrelerce uzakta kalacak!...

elimi her uzatışımda seni bulamayacak,
sola her dönüşümde gözlerinde kaybolamayacak,
dolmuştan her iniişimde göldeki eşsiz silüetine bakamayacak...
kısacası yaşayamayacak..
yaşayamayacagım..

nasıl giderim,
nasıl yaşarım sensiz bilmiyorken...
ve kendimi daha gitmeden,
daha hiçbirşeyi görmemişken..
sudan çıkmış balık gibi hissediyorsam,
sensizliğin kıyılarımı hırpalayan metrelik dalgalarında,
ne yaparım!
nasıl nefes alırım..
hoyrat gecelerin kör sabahlarına çıkamayacagımı bile bile..
hiçbir sabah uyandıgımda seni bulamayacagımı,
hiçbir gece uyumadan önce öpüp iyi geceler diyemeceğimi bile bile..
söyle en sevgili..
Nasıl giderim...

dört bir yandan saldırıya ugramış bir kaleden ,
hiç farkım yokken..
minik bir umut arayısında kendimi kandırırken,
sensizliği kimlerle paylaşır,
nasıl gülerim ?

kapkara gecelerimin aydınlık güneşi
bataklıklarımın kurtarıcısı,
ve ömürlük bir aşkı tattıran ,
yalnız senken..
öğret bana,
yalnızlıgımla, sensizliğimle ,
nasıl başederim!..
nasıl nefes alır ,
nasıl kalem tutarım!

Can'ımı saatlere gömüp,
iki ufak bavulla,
kilometrelerce uzaga yepyeni bir hayata,
hem de sensizliğin hırçın sularında yüzmeye,
sensizliğin bataklarında hergece bogulup bogulup ölmeye..
nasıl giderim!

Gözlerine bakmayacaksam ne diye güleyim ?
Ellerimi tutmayacaksan nasıl yürüyeyim..
Can yoldaşım olmayacaksan ,
Nasıl Gideyim!!..

Yaz bunu kenara;
GİDEMEYECEĞİM!...