Giderken

kimbilir kaç sabah daha acıtacak rüyalarımı
ellerim dokunabildiğince kanlı
ve gözlerim barut fıçısı misali
tek bakış fitilini aldıracak
patlayacağım...
asi gecelerin koynunda büyüyen
şafak vaktimdin sen...
ayazdan koruduğum.yağmurda ceketin olduğum
iterken beni yalnızlık uçurumuna
boşlugun derinliğinde süzülerek
ağlayacağım...
yaklaşan ölümüme değil!
yıkılan hayallerime değil!
sana ağlayacağım...
çünkü
bu gidişin yokluğu en çok sana dokunacak yine,
aldığın nefes değil, sevdamın tenefüsüydü ciğerlerindeki çünkü...