Gidersen Kal Diyemem

şimdi sen gidersen biliyorum,
herşey, çığ misali düşecek yangın tanıklarıma
bir kaos ki sorma, gidersen
gidersen adımı unuturum
şehrin ortasında yakalandığım polise adresimi bile veremem
gidersen biliyorum
heryer karanlık ve sisli olacak
en olman gereken anda olmayacaksın
sensiz cigaramı elimde tutamam
ve yakarım bütün şehri, umursamadan
olmayacağını sende biliyorsun sensizliğin
ve kırık bastonumla tutunamam bu kirli hayata
sen gidersen bu şehirden,
gitmelerimin de bir özlemi olmaz
kalmam sa anlamsız kalır
yurdumun nasır tutumuş pervazsız,susuz kuruluğunda,
çaresiz umut olarak bırakma bulutumu,
ki bilirsin sensiz yağamam ben
ve güneşimiz borçlu kalır gökkuşağına
bütün hayaller cam kırığı gibi dolar içime
ve bütün çıkmazlarım kara bir yel gibi savurur
en ucube gecelerim dipsiz şişelerde bulur kendini
resimlerin dili yok,masam sarhoş,ısssızlığım bedelsiz bir yalnızlıkta
en güzel hikayeni kimsesiz bir çocuk gibi dinlerken dizlerinde,
ve gözlerim gözlerindeyken, katıştırıp dudaklarımı dudaklarına
gitme kal diyebilseydim keşke,
eğer ki sana diyebilseydim hüznümün yontulmuş devrikliğini
kalırdın belki... ve sana ayrılık şiiri değilde,
kordon boyu gecelerindeki anılarımızı yazacak olurdum
hani söyleyebilseydim, içki kadehlerine kan yaşlarım değilde,
sen kokan gülüşlerim akardı

sen gitmeseydin
belki ölmezdim bu gece


bazen gitmesini istemediklerimize kal diyebilseydik keşke...........