Gidişinin Eylül Sıkıntısı

Sarı bir çerçeveden;
yürek yarası,
Hasret karası gibi bakıyorsun dikmiş gözlerini yalnızlığıma,
Yorgunluğumla dinleniyor,
Suskunluğumla dilleniyor gibisin...
Duvarları boyattım senden sonra,
Kokun evimi terk etmedi başka türlü,
Oturduğun koltuğu,
Su içtiğin bardağı,
Yastığın yorganını ,
Ne varsa attım kahrolası gidişin ardından...
Attım da;
Bir o sarı çerçeveden bakan yürek yarası,
Deli cesur kara bakışlı halin kaldı bende,
Ne vakit kapı önüne bıraktıysam o eylül sarısı
Hüzün karası gözleri,
?Abla bu çerçeve çöp mü, atılacak mı' diye sordu densiz kapıcı
O sordu;
Ben yenildim eylül sarısı haline,
O sordu;
Ben bastım tüm gidişlerin yaralarını sineme.
Bumerang oldu girdi her seferinde hançerin ciğerime.
Şimdi bir dekor gibi;
öyle sarı, öyle siyah bakıyorsun.
Şimdi bir habis gibi;
gidişinin eylül sıkıntısını sinsice içimde büyütüyorsun...