Gidiyorsun! Gitme!

26 Temmuz 09 Ayni Vakitte...!

vakit gece yarısını geçeli uzun zaman oldu..

ben gitmeni hiç istemedim,
gitme diyorum ,
sen gidiyorsun...

zaman belki sabahı bulacak...

Gitmeni hiç istemiyorum..
kal yanımda diyorum...
sen gidiyorsun..

birazdan ezan sesi duyulacak...

seni düşünüyorum,
gitme diyişlerime hiç aldırmadan gidişlerini...
hergün herakşam aynı çilekeşliklerimi...

vakit akşam oluyor..
gün ikindiyi bitirmiş,
kuşlar yuvalarına çoktan dönmüş,
evlerin salonlarında ısıklar yanıyor..
ve sen aniden bir saksafon sesiyle geliyorsun odama..
bir hoşgeldin mısraları..
ardından sonu gelmesin diye yalvardıgım bir dizi muhabbet...
ve neden sonra her gece aynı saatte 2 senedir hiç şaşmadan...
'' çıkıyorum...'' cümlesi...

ne yalvarışlarımın sonu geliyor,
ne de senin beni hiç duymadan gidişlerinin...
Ve sonra yine sabah oluyor..
ilk senin sesini duyayım istiyorum,
gece bana en son sen iyi geceler de,
sabah ilk senden duyayım ''Günaydın''larımı...

günün her saati iple çekiyorum gece olsun,
odama muhabbetle sesin dolsun ...
bu ruh yüreğinde can bulsun ..

neden sonra birkez daha ,
bir kez daha..
gidiyorsun..
beni gecenin karanlıgında yapayalnız bırakıp,
seni bekleyen nice kuzuların meleyişlerine kulak kabartıp,
beni benle beni sensiz beni isyanlardan cıkartıp..
son bir güle güle ile gidiyorsun...

ve sen aslında hiç bilmiyorsun,
ne çaresiz akşamlarda ucurum kenarında beklediğimi seni,
ve ertesi günün akşamını ne heyecanla çekiştirdiğimi..
ve aslında sen duymuyorsun,
umarsızca sana koşmamın yüceliğini..
özlemlerin en acıklısını ne derece beslediğimi...
ve sen hiç bilmiyorsun;
her gece ardından saatlerce;
'' NoLuR GeL ! '' diyişlerimi...