Gidiyorum

İnsanlar acı çektiğini zannettiği için acı çekerlermiş..
asıl acıyı anlayamazlarmış.
öyle demişler büyükler..
bazen acı diye haykırdığımız zamana baktığımızda
sadece küçük bir çocuğun şekerini kaybetmesi gibi birşeydi.
ama o anda öyle hissedilemiyor.
dünya kopuyor kopacak..
herkes sustu susacak gibi şeklinde..
çok dirensek çok çabalasak..
yine olmuyor sebebi de aramızda hala birşeyler eksik..
eski mutluluklar aranıyor olmuyor..
sen eski mutluluk istiyorsun
ben ise eskisinden çok daha yeni bir mutluluk istiyorumm
sadece tek taraflı savaşıyorum
susuyorum yalnızca susuyorum..
izin veriyorum öylesine herşeye izin..
herşeye göz ardı ediyorum
seni mutlu etmek için çok hırpalıyorum..
ufacık gülümsemen bile benim için bir başarı..
seni mutlu ettiklerimin çabaların sonucunda
ufak bir başarabildiğimin kıvılcımıdır..
ve ben mutlu oluyorum....
sadece o an...
o an geçiyor..
zaman geçtikçe sabredebildiğin kadar
sabredebiliyorsun..
ama ne yazık sabrettiğin şey
sevgimi büyüteyim derken nefrete dönüştürüldüğü
farkında bile değilim..
biraz nefret biraz aşk biraz merhamet..
karışmış herşey..
onlar karışınca kalple beyin bir oluyor..
beyinde susup kalmış vaziyette..
sadece Onun adını tekrarlayıp duruyor..
anılar bile canlanamıyor..
hayal bile edemiyorum
sadece susuyorum..
ve giden ben oluyorum..
daha kalamıyorum olduğum yerde
daha mutlu olmak için gücüm kalmıyor..
gidiyorum gidebildiğim kadar gidiyorum..
hoşçakal beni sevdiğini sandığım "eski"sevgilim..