Gidiyorum Bu Şiirden

"

ana dilinden başka dil bilmemek gibiymiş seni sevmek

kanayan bir düşmüş sana aşkım diyebilmek

""

oysa

yaralı bir karacayı basarak bağrıma

kalan son nefesime kadar yürümek demekti

seni sevmek

çünkü

sendin unuttuğum ruhumu yeşerten

sendin aşkıyla hayatımı mutluluğa eşleyen

sendin köhne hayatımı aşkıyla şiire çeviren

gözün aydın

gidiyorum bu şiirden

her günü seninle süslemek

her yerde seni görmek

sensiz geçmişe küfredip

geleceği seninle düşlemek

sana aşk sözleri söylemek

yetmiyormuş demek

yüzüne söyleyemeyeceğim

ısırarak dilimin ucunda parçaladığım

ne kadar aşk sözcüğü varsa dimağımda intihar eden

kan çanağı gözlerime defnedip gidiyorum

avucumda yanan ateşi körükleyen ruhumdaki tufanla

seni her özlediğimde

ufka bakan ben

siyahtan semaya uzanan saçlarında ufalanan bağrımı

sen dolu valize koyup

çürüyen içimdeki kızılca kıyametle

gidiyorum bu şiirden

sana tutunduğum ellerim boşta

dizlerimin dermanı titrek

bize yazılmış başka bir şiirde

belki karşılaşırız ümidimle

direnci kırık bir kırlangıç gibi

tutup kimsesiz ve uzun

gecelerden kalanlarımın gönlünden

kavimsiz kaldığım günlere

evvel hayatımın

yavan ve yalnız inine dönüyorum

ki bilirsin

yalnızlık denilen

tıpkı sensizlik gibi

öldürücüdür kimi vakit.