Gidiyorum Sevgili

Sevgili bu sana yazdığım son satırlar,
Gidiyorum artık, bir defterin son cümleleri yazıyorum,
İnanmazsın belki bir kahkaha atıp,
Bir şeyler ararsın dizelerde ama bilmiyorsun sevgili,
Gidiyorum...

Belki nefret edersin benden, geçen günlerde,
Gün gün gene içine dolarım kim bilir,
Sevgili bir neden arama bir sebebe bağlama,
Gidiyorum artık...
Sessizce açılıyorum engin denizlere,
Ufkunu göremediğim derin sulara doğru,
Yavaş yavaş gidiyorum...

Dudaklarımda bitmeyen türkülerle,
Kaçıyorum sevgili, uzaklara, çok uzaklara...
Bilmiyorsun sen beni, benim düşüncelerimi,
Yüreğimde ki ilkbaharın sonbaharını,
Bilmiyorsun işte, gidiyorum...

Hani o masum temiz duyguların yalanmış,
Deme! Bilmiyorsun...
Hani senin adını duyduğumda gönlümde ki şarkıları,
Ve gönlümde ki naralar atan şairleri,
Bilmiyorsun...
Seninle yaşamanın anlamını biliyor musun?
Veya bildiğini mi sanıyorsun sevgili?
Bilmiyorsun...

Hasrete dayanacağımı sanıyorsun,
Yoksa başkasını seveceğimi mi?
Yanılıyorsun sevgili! Bilmiyorsun...

Bir resmini almışım yanıma, sımsıkı tutarım elimde,
Sana sorsalar sevmez dersin, yalan dersin belki,
Ama bilmezsin her resmine baktığımda,
Maziyi ve hatıraları saatlerce yaşadığımı,
Bilmezsin sen...
Yanımda olmasan bile, resminde gözlerinin güzelliliğini,
Ve senin her şeyini yaşadığımı,
Bilmiyorsun...

Sevgili!
Yazıyorum sana böylece son satırları,
Anlıyorum ki başka yerlere göç etmenin zamanı çoktan geldi,
Bu köhneleşmiş şehirden çok uzaklara doğru...
Ama sen unutma sokakları, sevgiyle buluştuğumuz yerleri,
Belli mi olur sevgili! Belki hayal edersin, benli hayalleri,
Birden çıkar gelirim gittiğim yerden,
Birden geliveririm kim bilir...

Sevgili!
Geldi son yolcuyu alacaklar,
Gidiyorum... Kendimi derin boşluğa,
Ruhumu, gönlümü teslim ediyorum,
İşte sessizce gidiyorum şimdi...
Gidiyorum sevgili...