Girdap

göçebe bir sesizlikti beş duyu arası dolaşan
kendinden emin yüreklerimiz
tüm yalnızlık şarkılarını yanına almış
gecede ruhumuzun ayak izleri

şiirler enjekte ederdik damarlarımıza
dizeler dize dize çelikti
apansız azaplara eş
mısralar martıyı ağlatır
martının çığlığı zeytin dallarını çağırır gibi
mısralar kadını anlatır
denizin sırlarını deşifre eder gibi
kadının elbisesini sıyırır gibi
hayatı ateşe verir gibi
dokunsak bir intihar imgesi boğacak geceyi
kefenine dolandığımız karanlıklarda
anlatmayalım şimdi kendimizi
yaralarımız birbirinden farklı olsada
kabukları deşersek hepimizin kanı kızıl

toprak kokarken avuç içlerimiz
biraz ellerimiz yanardı
biraz tanrıları yakardık


ay doğarken
kıvılcımlanırdı sesimiz
kalemimize çektiğimiz şehvetle
dizelerimiz cayır cayır
biraz sevişir biraz ağlardık

bilirdik yarında inmeyecek gök şehrimize

ışığı söndürür yatardık












iyi bayramlar dileklerimle...