Git

git
gölgeme bile bakma
yitirilmiş umutların yenilgisiyle
sızlayan bir yürek tınısı bırak rüzgarın diline
essin essin
savursun kadınsı hazlarımı
saçlarına dokunan parmaklarımın izlerini
şehvete ram olmuş insanlığında öldür







git
akış sona ersin kurusun deli ırmak
okyanusların önü kapansın
barikat yığar gibi yığ engelleri diz çökmüş yüreğime
pimi çekilmiş bomba gibi bırak beni
elini uzatanın parmaklarını koparsın infilak
parça parça dağılsın diş izlerindeki etlerim







git
kaldırım taşlarından medet uman yanlızlığım
kalabalık bir sokakta esrara bürünsün
karanlıklar şenlik yapsın
aydınlıkların izbesinde
bir mum ışığı bulurum elbet
çıplak yüreğime bürünmüş aymazlığımda






git
son sözüm kırılgan dal gibi düştü
ıslak bakışlarımda beklenmeyen yolcunun ayak izleri silindi
bir kere daha çürümeye durdu olmamış meyveler
yar diye tutunduğum yardan yuvarlandım
başım yara bere
zerrelerimde pişmanlığın nazarı
kör baksın gözlerim gözlerine
gel dersem namerdim
gel dersem vur boynumu







...