Git Hadi
kıyısından yakalamışken devrimi
parmak uçlarım kangrene kesti ansızın
bu yük niye Tanrım
bıraksam aşk ölecek
tutsam kanım öldürecek beni
bu yazgı soğuk
tükenmişim daha yolun başında
heyhat
gölgelerde şarkı söylüyor
bir zamanlar bana kulak verenler
bu sesler yankısız
göz altlarımda
tökezleyen zaman
amansız izler bırakıyor
bu çizgiler hayli derin
her dua ertesi
ellerime yer etmiş günahını sürüyorum yüzüme
yüzüm benden razı değil
bu ayna harlı bir ateş
-de ekinden
satır başları yapıyorum artık şiirlerime
içindeydik de başında olamadık diye
her adımda
dizlerimi yere vuruyor
heybemdeki bu eksik
bu yol ışıksız bir dehliz
siyahı yorgan yapacak kadar sevmedim de
mavi niye üşür ki üzerimde
bu renkler kuşaksız
hiçbir öyküde
çıkarsız sevişmiyor
zerdaliler
bu çiçekler düzenbaz ve düşsel
-de
güzeldik
-de
sen
-de
ben
-de
-de papatyalar gölge veremediler devrime
-de
-de hadi git yine gelişin kadar sessiz
Hüseyin bey kutlarım,final gerçekten iyi ..
Tebrikler Hüseyin bey...Kutlarım. Saygılarımla
Sonbahar yaprakları nasıl rüzgârda savrulur şiir öyle ve nasıl usulca düşer yere... Şiirin geneli güzel ama o ne muazzam bitiriş. Tebrik ederim Hüseyin şairim.
Dinlenmek de demlenmek de iyi gelmiş size hem de çok :)
Çok ama çok güzeldi...yeniden şiirlerinizi okumak ne mutluluktur... Yüreğinize sağlık... Sevgi ve selamlar.