Git İstersen

Yüzüne baktığımda barışırdım kendimle
Senini seyrederdim en çok yalnızlığımın
Kitaplara gömülür dizeler okurdun
?İnsan sevebildiği müddetçe insandır?
Diye yazmış Ümit Yaşar ne hoş derdin
Gözlerin parlardı ben gülerdim
Yanıldığınızı söylemezdim hiç ve kandırıldığınızı
Ümit Yaşar'la seni aynı yatakta düşünür katılırdım
İnsan, insan olsun yeter ki
Sevgiyi yaşar ve yaşatır nasılsa demezdim hiç
Korkardım...

Beraberken ayrı dünyaları yaşadığımızı görmezdin
Ayrıyken aynı dünyaları yaşayalım diye
Sokaklara çıkardım
Sokaklar boş olurdu
Ve boş oldukları için sokaktı en çok
Kaldırımlar konuşurdu
Bir de siren sesleri
Üşürdüm
Pencereden koca memeleriyle
Orospular sarkıp gülüşürlerdi
Ben de gülerdim...

Sende ölüm arkadaştı ama sonra düşman
Sen bunun ayrımına varamadın hiç
Yeşillerim dolu dizgin koşardım kapına
Ela bir gülümseyişle sayardım adımlarını
Oturma odasına geçtikten sonra sekiz adım
Şimdi
Gözlerin eve dönüş olurdu gurbetten
Gurbette ölmek istemez yurdum insanı
Ölünce nereyi vasiyetleyim derdim açar açmaz kapıyı
Sen gülerdin
Ben gamzelerini seçerdim...

Oturmanı isterdim
Otur konuşalım
Oturmayım der gibi şikayetinle sertliğinden mindere
Söylentilerinle otururdun
Bu kadar ayakta kaldıktan sonra
Sevda da otururdu seninle...
Git istersen derdim
Nasılsa gidecektin
Gelişlerin bir hayli gidiş olacaktı
Acı çekecektim ve acı çektiğim için
Sevecektim seni daha fazla kim bilir...

Umarsızlıklarını umursamamanı özleyecektim
Aldırış etmeyecektim devirdiğin kadehe
Ve halıya silkelediğin sigara küllerine
Sonra gidip sabaha kadar düzüşecektim yalnızlığımla
Kim daha iyi avuçlar ki
Sokak rüzgarlarından başka insanın kasıklarını...

Yalanlar söylemene izin verecektim
Mesela beni sevmelerini
En kolayını yani
Kuşlara ve çocuklara ve bir de denize değil ama
Bana söyleyecektin
Kendini yitirmiş bir temmuz güneşinin
Çırçıplak hasatında bir buğday tanesini ısıtması gibi
Isınacaktım yalanlarınla...

Şöyle bir uğramıştım adımlarıyla
Arkadaşlara bir bakıp çıkıcam der gibi bir sevdayla
Yürüyüp gidecektin
Arkandan dokunuvereceklermiş de
Ödün patlayacakmış gibi gidecektin
O dokunan ben değilmişim gibi
Bu yürek kapasitesiyle
Yeni yeni hüzünler yaratmaya gider gibi gidecektin
Gitmezsen kanın donar
Kimse üflemez avuçlarına der gibi
Gidecektin gitmelere...

Çocuklar kendilerinin de inandığı yalanlar söyler
Çığlıklaşan izmarit rengi gecelerimizin yalanını
Doldurup ceplerine
Kendinin de inandığın yalanlar
Yaratmayı seçtiğini düşünüp
Seviniyorum...

Yitik bir çöplükte kül eşeleyen
Bir yağmur kaçkını gibi
Anılarını ateşe veren bir adam sevmiştim
Mezeleriyle iç dostlarınla
Yakıyor o şimdi kendini
Ülkesini seviyor
Ülkesinin yurtsuz çocuklarını da deyip
Kadeh kaldır onlarla
Beni değil ama de...

İhtilal sevdamın gecelerinden
Postal adımlarıyla yürüdüğünün
Geyiğini yap onlarla
Bira kutularına tekme atar gibi değil
Bana küfreder gibi yürüdüğünü ekle ama
Kal demediğimi de...

Göğsümde olmayan başımla
Olmayan omzumda omzunla
Sayar gibi dudak çizgilerini
İncecik bir mum alevinin ışığında gibi
Otur demediğimi
Otur şöyle mıh gibi yüreğime
İçime işler gibi sızın otur şöyle
Demediğimi de ekle...

Yer gök sencileyin
Söylenip de hiç duyulmayanlara
Bir de duyulmayıp sakız olanlara
Dilim döndüğünce hükmedecektim
İğreti bulduğun kurşun kalemimi
Açıp ekmek bıçağının tersiyle
İçinden dim dım lar geçmeyen
Sözcükler yazacak dım...

Oysa şimdi
Sayrısıyla ekose kağıtlara
Şiirler döktürüyorum
Ve seni sevmediğimin yalanlarını ilmekliyorum
Dilek ağaçlarına
Zaten yürümezdi külahlarıyla
Yem savuruyorum cami avlusu kuşlarına
Sevmenin en yalın bir yanılsama olduğunu fısıldıyorum
Rüzgar gibi geçti sevdalılarına
Ben böyle daha mı mutluyum ne şiirlerine
Besteler arıyorum erguvan dallarından
Biliyorum yetmeyecek yetmiyor çünkü ve hiç biri
Yetinmelerime bile...

Körün hayatı değnekle sürünerek geçermiş
Ben de hüzün kesildim tepeden tırnağa
Git istersen
Sana söyleyecek sözüm yok artık
Gün yüzlüm
Hiç değilse ilişme

Terin güz olur
Sen git istersen..