Git Ki Hikayem Bitsin !

Git sevdiğim!
Git!
ne olur...
Ardına bakmaya çalışmadan ,
ve kurak toprakları andıran bu halime kaç damla
gözyaşı eşlik edecek, umursamadan git!
Yoksa; bu uçurum kenarında tekrar tekrar kendini
rüzgarına bırakmaktan alıkoyamayan,
aciz bir çocuk olarak kalacağım...
Asla doğmayacak bir gün ışığını beklemek kadar
aptalca bir oyundayım.
Kahretsin ki mızıkçılık yapamıyorum.
Ne var ne yok darmadağın edemiyorum işte!
İşte bu yüzden;
acizliğimin merkezinde nefes nefese kaldığım için
Git Sevdiğim!
Tüm sokak lambalarını da al yanına,
ve tüm köşe başlarını at cebine...
Salıncakların iplerini kopar,
Ve akşam kızıllıklarını boya,
zeytin karası gözlerinin rengine...
Bendeki baharı da ekle tüm baharlarına,
Mevsimlerim olmasın sen giderken,
Sonbahar yeter,
yeter bana...
Gülen gözlerle bakan çocukları topla etrafımdan,
Umuda dair ne varsa;
ve bendeki tüm eksik yanlarımın yansımalarını
şu hayattan...
Hepsini al yanına.
Fırtınalı bir deniz ol hiç değilse,
Adam boyu dalgaların olsun
ve ne varsa al,
al içine...
Benden kalan ne varsa,
ya da ne olacaksa,
al ve git!
git sevdiğim...
Boğulmaya hazırım senden geriye kalacak
o dingin sularda.
Hazırım;
sırılsıklam bir yalnızlığa soyunmaya...
Gitmene hazırım;
'Git' demeye cesaretim yok oysa...
Korkakça iliştirdiğim virgüllerle dolu
tüm hikâye sonlarım.
Hiç değilse sen!
Sen cesur bir nokta koy
bu hikayeye.
Tüm ürkek satırlarım silkinip kendine gelsin
Ve bir bitiş ;
bu hikâyeye ilk kez bu denli hayat vers