Git'in Eşkâli İçimin Anatomisi

Asık ve soğuk yüzleriyle,
Koyu bir sessizliği gizliyor bu taş duvarlar.
Bu keşmekeş mahalleler...
Bu metruk sokaklar...

Akabinde korkuyor ama kendinden emin adımlarla ilerliyorum.
Tek bir ses var kulaklarımda,
Sıkıcı ve cesaret verici; parmak uçlarımın cezbedici tıkırtısı...

Şehvet dolu bakıyor kaldırımlar...
Geçmişime tecavüz için yelteniyor ölü nefesleri taşıyan rüzgâr.
Öldü bildiğim ne varsa savuruyor önüme, bu günüme...
Kanlı canlı hemde...
Düne dair...
Sana dair...
Kirli çıkıların saçılmış ve hepsi zahir...
Sövüyor sanki geçmişime...

Üzerlerine basmamak için kaçıyor, odama atıyorum kendimi,
mezarlar kazıyorum sayfalarımda alelacele, sil baştan...
Ellerim yine mürekkep içinde.
Dilim, yüzünün şavkında beli kırılamayan iki çift lafın ukdesinde.
Ve dön diyor sanki maziye,
Dön!...

Ölü bildiklerim tarafından katledildim zaten.
Yine mi can vereceğim, ürküyorum dilimin nidasından.
Ve baygınım...
Tüm gücümle,
Titrek bedenimi topluyorum bir gidişe sahne olan halıdan.

Başım etrafı kolaçan ediyor.
Odamın tavanına armağan ettiğim yaşlar ilişiyor gözüme.
Tek zerre kal' olmayan git'in, yansıması duruyor içinde.

Solumda yüzünü benden daha iyi tanıyan un ufak olmuş; ayna.
Berisinde sana lâyık bulmadığım çiçeklerin ev sahibi; vazo.
Gerisindekine keza...
İlerisinde sayıklamalarımın başkâtibi, gelişi güzel serpiştirilmiş; notlar.
Masamda alacalı örtü gibi duruyor adeta...
Ve penceremde güneşi bekleyen yarım bırakılmış kadeh; bulanık ve içi sapa...

Şimdi tüm bunları bırakıp gel mi diyorsun?
Senden kaldı bunlar,
Senden kalan hiç bir şeye ihanet etmedim ben.
Sen bir kal'ı esirgerken...

Git'e ereli çok oldun, adın bile git'tir hıfzımda.
Git'tin Biz'de koştu peşinden,
Sola dönmüş olmalı Sen Sokağından, yakalarsan Aşk olsun sana.
Tut kolundan getir...
Bekliyorum olacağım mahşerin rıhtımında...