Gitme

Aynı yere bakıyorduk

Birimiz yaşayamadığımız

Birimiz yaşayıpta hatırlayamadığımız

Çocukluğumuzu düşünüyorduk.

Aynı yerdeydik ve aynı yere bakıyorduk saatlerdir...

Sonra büyüdün;

Çocukluğunu hatırlamıyordun ama,

Geleceğine sahip çıkıyordun.

Yönünü özgürlege döndün.

Dağlara dağlarımıza...

Kararın kati ve kesin

Güvercin olmak istiyorsun.

Özgürlüğe kanat çırpmak.

Kara üzüm salkımım;

Güvercinleri vuruyorlar.

Oysa sen en canlı halinle

Umuda gülümsemelisin, şiirlerime analık etmeli.

Doğan güneşe şekil verip anlamlı kılmalısın.

Güneşe su götürüp gül dikenlere

Rehberlik etmelisin

Ve biliyormusun ki;

Belki de senden istenen

Kenti kurtarman, işgale dur demen

İçimizde yarattıgımız barikatları yıkıp

Elimizden tutup güneşe döndürmen

Ve bütün bunları

Yaşadıgımız şehirle birlikte yapmalısın.

Çünkü bir kenti kurtarmak beraberinde beni kurtarmaktır.

Ben kim miyim?

Ben hayatım; eksiltilen, vurulan

Çarkların arasında Makine gürültülerinde ki isyan,

Güneşe uzanan bir el,

Karı delmeye çalışan kardelen.

Sevda türkülerinde ki yanık ezgi

Anaların gögüs kafeslerinde ki iç çekiş.

Botan da umuda yürüyen çocuk,

İntifada direnişi ilmek ilmek örgütleyen

Filistinli kadın.

Afrika da ekmegin peşi sıra koşan baba.

Dedim ya ben hayatım.

Ve şimdi sen;

Bu şehri kurtarmak varken

Hayata anlam katıp, elinden tutup

Güneşe döndürmek varken,

Kırmızıya son verip yeşil ışıgı yakmak varken.

Diyorsun ki gitmek zamanı.

Gitme demeyecegim sana

Sana sadece kal ve bu şehri

Anlamlı ve yaşanılır kıl

Şekil ver ve yeniden yarat

Diyorum...