Gitme Diyemedim

Bir sevda dudağında tutsak kaldı sözlerim,
söyleyecek o kadar sözüm vardı ki sana,
gitme kal diyemedim...
uzun trenler alıp götürdü seni sanki,
hasret boyu uzayan raylarda kaldı gözlerim
bütün insanlar ağladı sen giderken.
bütün istasyonlar göz yaşlarına boğuldu,
sustum...
son kelimem "peki" oldu, çaresiz...
ince bir duman gibi kaybolup gittin
öldüm, kahroldum
yine de ağlamadım inanki
kahrolası gururum, kahrolası dilim
gitme kal diyemedim gönül yaram,

oysa seni sevdiğimi söylemiştim sana,
sensiz yaşayamayacağımı,
sensiz yaşamadığımı,
sana aşkımı anlatmıştım
sen arkanı dönüp giderken
hıçkırıklar düğümlendi boğazıma
kızdım ,bağırdım , haykırdım
isyan ettim
kilit vurdum ağzıma
gitme diyemedim birtek.
kahrolası gururum, kahrolası dilim
kahrolası kalbim
dur gitme diyemedim
gittin...

ardında sonbahar rüzgarları esti sen giderken.
savruldum oradan oraya yaprak yaprak
yaprak yaprak döküldü hayallerim sokaklara
yağmurlar yağdı üstüme, kimsesizlikler yağdı
çok üşüdü ellerim cebimde,
gittin
ardından bakakaldım öylece
rüyalarım sende kaldı, mavilerim sende
kızdım ,bağırdım , haykırdım
isyan ettim
tekrar söyleyemedim seni sevdiğimi
kahrolası gururum, kahrolası dilim
gitme kal diyemedim deli sevdam.
kal benimle diyemedim
kahretsin.....