Gitme Diyemem

Şair ağlayarak yazıyorsa dizeleri
Kalemi de cümlelerde gözyaşı döktürmeli...


Darağacına giden yolun son adımlarını atıyordum sanki
Rec-m edilmiş bir kadının son nefesi
Bir aslanın bir ceylanı parçalarken ceylanın
Dileyebileceği son arzuydu sana git/me diyebilme ihtimalim.

Ve rüzgâr esmeye başlar kopuk kopuk yüreğimde
Beyazlarını giyerken bu sevdanın,
Apak şafaklar belirir gözlerimde.
Ne olduğunu bilmediğim seraplar görmeye başlarım.
Git/me diyemem...
Tutulur dilim.


Her şey bakışında saklı kalır
Vurulurken serseri bir aşkın kör kurşununda
Kanamayan derin yaralar oluşur bende
Gözyaşlarımda birikir bütün senlerim.
Git/me diyemem.

Son celsede kırılır bu sevdamın kalemi.
İnfaza götürürsün düşlerimi gidişlerinde
Ay kaybolur, yıldızlar dökülür saçlarıma
Git/me diyemem. Gidersen bile kalırsın içimde...


Gittin seri katiller gibi cinayetler işledin yüreğimde
Talan ettin, darmadağın ettin.
Göklerden seller boşandı üzerime, yıkıldım
Diz çökerken önünde,
Başımı ezer gibi basıp geçtin hayallerimin üstünden.
Neydi bu kinin bana, neydi söyle.
Git/me diyemem...

Ve ağladı şair dizelerinde
Ve şiir ağladı şairin kaleminde...