Gitme Diyeydim Diyemedim

Kollarımdan bir bent oluşturmalıydım,
Gitmek istediğinde durdurmak için,
"Gidiyorum ben"dediğinde,
Gitme,kal demeliydim,diyemedim.

Soğuk,karlı bir kış gününde,
Elinde özensiz doldurulmuş valizlerle,
Hızla uzaklaşmaya çalışırken,benden
Gitme diyeydim,diyemedim,.

Biriktirdiğimiz anıları harcadık oysa,
İnsan yaşlandıkça anılara dalardı gizlice,
Biliyordum,güçlüce açmışta olsam kollarımı,
Durduramazdı hiç bir güç,yıkıp geçerdin beni,

Yıllar sonra pişmanlıkların benliğimi yıkmaması için,
Kal deseydim,kalırmıydı bilinmezliğini yaşamamak için,
Gitme,kal demeliydim,diyemedim.
Şimdi ben her nefesimde,pişmanlıktan ölüyorum.