Gitme Kal

Tane tane yalnızlık yağar,
Bulutların biriktiği yerde.
Gitme desem, içim içimden sökülür.
Ama gitme !
Ölüm dostum olsun her kalışında.
Varsın sonbahar memleketim olsun,
Sararıp toprağa karışsın bu beden.
Sert kışlar ve de ayazlar mevsimim olsun...
Kal desem, ince bir buz tabakası olurum,
Ama kal !
Kırılayım korumuş bir dal gibi!
Tipiler savursun beni başka diyarlara,
Tutunurum yine de evlerin saçaklarına,
Varlığının olduğu yerde...
Dur! desem ayaklarım kesilir yerden!
Ama dur!
Gitme!
Kal...
Varsın çöller meskenim,
Karanlıklar sığınağım olsun...
Yeter ki sensizlik sürgünüm olmasın, ey sevgili...