Gitmeler Katarı

Çalınca Gitmeler Katarı düdüğünü ademoğullarına
Umut iki kolu arasındaydı rayların
Gitmeler katarı tıklım tıklımdı istasyonda
Çocuklar büyüdük sayıyorlardı kendilerini
Oturmuyorlardı anne dizlerine bile
Aşkın adı bile anılmıyor evlerde
Devlet boşamaya ve satmaya basıyor mührünü yalnızca
Mahkemeler adalet üretemeyip kırarlarken kalemlerini
kelam kırıyordu şairler, kuru aşk şiirleri ağlak ve uzak
Mağdurdu geride kalan ne varsa
Şehir pişmanlık içinde af diliyordu geçmişinden
Süpermarketler korku içinde ağırlaşırken
Işıklı neonlar yansıyacak insan bedeni arıyordu boş sokaklarda
Merhamet göstermiyordu yüzünü bir türlü, adını bile anan yoktu
İhanet başını çekiyordu kötü sıfatların
Küflü sefer tasları azıklarla dolduruldu
Issızlık Azrail gibi dikleniyordu ruhlara
Öttürünce katar son sirenini
Gitmeler katarı çığlık çığlıktı
Valizini ardında bırakıp koşuyordu son yolcu
Son vagona
Görülmemiş bir dehşetle...