Gitmen

Şimdi
Susmak lâzım
Dudakları kelimelerle değil
Öpüşlerle yormak lâzım

Zirâ
Gitmene ne kaldı?
Bir adım boyu mezarlara
Hayâller gömüldü

Hangi yolun,
Hangi şehrin,
Hangi âşkın insanı olacaksın?
Birisi için doğarken
Birisi için batacaksın
Ağır ağır bulanan bir su gibi
Ağır ağır kuruyan bir göl gibi
Ağır ağır yağan bir yağmur gibi
Gitgide umudu kovacaksın

Ben,
Karanlığın kanını emeceğim
Ağzım kararacak
Gırtlağım yanacak
Yüreğim duracak
Pisliğe konan bir sinek gibi
Karanlığı emeceğim
Karanlıktan
Yalnızlık isimli piçi devşireceğim

Kolu eksik, gözü oyuk dilenci gibi
Hayatın kenarında dileneceğim
Önüme bırakılan acımalarla
Aç ruhumu besleyeceğim

Tenimi cam kırıklarıyla keser gibi
Açtığın yarayı seveceğim
İyileştirmeyi günâh belleyip
Bu yarada acılarımı çürüteceğim

Pespâye bir mezarlık delisi gibi
Yatağımı eşeleyeceğim
Kokundan bir katre bulmak için
Yastığı içime çekeceğim

Sen,
Olmayacaksın
Başka bir kıtada
Medeniyetini kuracaksın
Unutulmuş hikâyelerine
Yasaklanmış gizlerine
Beni saklayacaksın

Dokunuşundaki,
Öpüşündeki,
Susuşundaki,
Gülüşündeki sırları
Onlar anlamayacak

Ben,
Bir hayâlet gibi
Kapılarını çarpıp duracağım
Onlar,
Pencerelerini kapatacak