Gitsen de Ölsem Diyorum

Güzdü mevsim,
yazdan kalan son gün
tutuklu kaldı elimde.
Baharın güllerini tuttuk zemheride.
Sus dikiyorduk düğmeli dudağa,
Yazıyorduk durmadan bilgelikte.
Renklerin doğayla vedalaşma vaktinde
buza verdik düşümüzü.
Ve bir lodos değdi
güneşin yolculuğunda buza.
Acısı kendine değildi aşkın.
Dönüştü, düşümüz suya.
Hangi şehirdeydik,
Hangi akşamdan kalma.
Ya da hangi yere düştük
Vaktin kızılında,
çırılçıplak düşlerimi yaralarıma basarken,
figân eder adının kalbimdeki yokluğu.

Cesur şiirlere takıyorum artık hüzünleri.
Yoruldum. Seni henüz tanıyorken,
takmıyorum hangi ölüme kefenlendim.

Ben sustum ey aşk sen konuş.
Sen beynimde aşka
Bense ölüme dahil oldum.
Gitsen de ölsem diyorum …