Gittiğin Günden Aklımda Kalanlar

Öyle baktım ardından,
Önce bir adım attın sonra bir daha,
Bir daha, bir daha ve sıklaştı adımlar,
Giderek uzaklaştın, küçüldün, küçüldün
Ben; öyle baktım ardından...
İlk adımın titrekti, ikincisi daha istekli,
Diğerleri kaçma azmiyle daha kuvvetli,
Sen gidiyordun ve ben öylece duruyordum,
Ne bir adım attım sana doğru nede çevirdim bakışlarımı
Sadece öyle baktım ardından...

Aslında başka yöne gitmek en azından bakmak istedim
Belki o an en çok istediğim şey buydu ama yapamadım.
Neydi beni bu kadar güçsüz ve donuk kılan ?
Düşündüm iki dakika öncesini anımsamak için yordum kendimi,
Ta ki senin köşeyi döndüğün ana kadar hiç kıpırdamadan,
Hiç bir şey anımsayamadan durdum.
Sadece öyle baktım ardından......

Sen kayboldun, ılık bir rüzgar esti,
Bir kaç damla yağmur düştü yüzüme. Sanki;
Donmuş gözlerimin altında bir kaç damla yaş gibi,
O an irkildim hemen sildim o yaşları. Neden mi ?
Çünkü bu kez hatırladım hemde kendimi hiç yormadan.

Evet o sendin... Bense sadece kurban ! ....
Hayatıma girmen üç yıl sürmüştü
Seni silmemse sadece üç dakika...
Anladım ki o an donuşum yalnız o üç yılın hatrına
Ve sadece bir saygı duruşuymuş....

Sen gittin , ben öyle baktım ardından,
Kaldırdım başımı göğe şükrettim ve sığındım
İşte o an düştün gönül tahtımdan,
Ve nihayet sildim seni aklımdan.....

(24.01.2009, İzmir)