Gittiğin Günden Beri
Tamam, gülüyorum da, içimde ateşler var.
Yanar ciğerim, yanar; gittiğin günden beri.
Bu nasıl bir hançer ki, her gün derine batar;
Kanar yüreğim, kanar; gittiğin günden beri.
Bu elemle yaşanmaz, uzun sürmez bu ömür;
Ya çarçabuk tükenir, ya yerlerde sürünür.
Tozpembe denen hayat şimdi kara görünür,
Pınar gözlerim, pınar; gittiğin günden beri.
Kuruyunca topraklar ve solunca çiçekler,
Sanki mecnun gibiydi, çok sevdi diyecekler.
Her gün gönül dalına başka başka böcekler
Konar sevdiğim, konar; gittiğin günden beri.
Gözün gibi baktığın bağlar şimdi bozumda;
Sensin kırık kadehim, sensin gönül sızım da.
Yüklü bulutlar gibi, gözyaşlarım gözümde
Donar sevdiğim, donar; gittiğin günden beri.
Yokluğunda büyüdü bahçemizde fidanlar,
Bizi bizden eyledi, ıraladı zamanlar.
Şu mahzun halimizden ancak sevenler anlar;
Çınar hasretim, çınar; gittiğin günden beri.
Sevdiğimizin gittiği gün zaten baştan ayağa yıkılmışız demektir ki hüzün dolmuş dizelere...😅
Ne zaman bir Hece şiiri okumak istesem aklıma sayfan gelir sevgili Esat Anık.
Yine çok güzel ve kusursuz bir şiir okuttuğun için teşekkürler...
👑