Gittin

açtın kapanmaz yaralar
gönül dünyamda merhemsiz umutsuz
hayallerimi tek tek kırarak
bıraktın yılların yükünü omuzlarıma
ölümsüz sevdama çizgi çekerek
gömdün beni toprağa
arkana dönüp bakmadan
gittin bir daha dönmemek üzere


seni sevmiştim sevdamdın
yanı başımdaki dikenlere rağmen
hıskanırdı sana bakışlarımı
güller bülbüller yaseminler
imrenirdi gecenin bir vakti yıldızlar
uykusuz yazdığım şiirleri
söylediğim sevda şarkılarını
yüzerdim dolunay ışığında
van gölünün kollarında
sen benim tamaramdın
döndün arkanı akşamın sessizliğinde
gittin bir daha dönmemek üzere

gittin


o bakışlar


yok mu o keskin bakışlar
fırlattı her bir kirpiğini
sinsi sinsi bir ok misali
vurdu beni ta en derinden
delip geçti yara bereye aldırmadan
bir tarafta akan sıcak kan
öte tarafta izi bağrıma saplanmış
o keskin aldatıcı bakışlar


yok mu o keskin bakışlar
hapsetti beni ateş nöbetlerine
ses soluk almadan yaktı gönlümü
titretti her bir tarafımı gizlemeden
sarstı ruhumu bedenime zarar vermeden
kabına sığmayan kaynar su misali
belki son nefesimdi toprak altında
kefenden sonra tek emanetimdi
o keskin aldatıcı bakışlar

o bakışlar