Giz 1

her gidişinde yeni bir sayfa açardım
önce şiirlerimi karalardım... sonra;
gözyaşlarımı akıtırdım...
belki yıllar ,belki aylar beklerdim
camı buğulu eski penceremin önünde
cama yansımam düşerdi...
yaşlarım damlardı
sen gelesiye kadar...
yansımam göz yaşı damlalarımla boğulurdu
kendi kendine feryat ederdi
ne sesim çıkardı
ne biri dönüp bakardı
buğulu camımda yaşardım;
hem seni hem sensizliği
hem aşkı hem nefreti...
sonra gelirdin ,
elini uzatırdın, yansımam kaybolur
gözyaşlarım buharlaşırdı
buğulu cam bile erirdi
kavuşma heycanımdan
sarılırdım umutla
özlediğim bedenine
şiirlerin sözcükleri uçuverirdi
mürekkebe inat
kağıtlar hızlıca fidan olurdu
sevda ağacı için
ama sen yine giderdin
sevda ağacım kağıt oluverirdi
sözcüklerim üzüntüyle boyun eğerdi
kalemimin ucundaki zalim mürekkebe
nefret, ateşimi
yeniden oluştururdu
ve biliyorum...
sen hep gideceksin
ayalarımdaki sevda ateşi
el sallayacak buğulu camların ardında
yeniden nefretime inat aşkımla