Göç

Sıska bir yalnızlıktı aslında.
Sessiz, çirkin ve öksüz bir yalnızlık..

Bin yıla uyanıp bir an'a uyanmıştı;
bahara adanmıştı.
Bahar iyi adammıştı. .

Aynı çığlık bir sonsuzluğunda dehlizinin:
kenar çizgileri yitmiş,
bitip tükenmiş bir kimsesizliğin.
Bir de hayasızlığında kayıtsızlığının.

Şimdi sızısıysa eğer bu belirtisiz
zamanının;
öç almaya gelir arta kalan yarısında
ömrünün.
Bugün değilse yarın, yarın değilse
öbür gün.
İşte!
Hepsi sürgününde bu döngünün.

Hepsi. .
Sürgününde. .