Göç

Bir süre daha avutsan

gecelerimizin karanlık düşlerini

avuçlarında tutsan

sahiline vuran

yaralı yüreğimizin

deniz bilmez dağlarından

kaçıp gelen

ebabil ölülerini

bir bir toplasan

gömmeden önce

yüreğinin kumsallarına

sevip okşasan

üşümüşler ısınsa

uyumuşlar uyansa

açmak üzere iken solmuş

yediverenleri

kopartıp kopartıp 

atmasan

ihtimaldir ki

yıldızlardaki sesin

ardına düşmüşlerin

bu son gecesi

onları mahveden

sıcak ülkelerin

hayalinden kurtarsan

göç

göç 

diye bağırıyordu

rüzgarın üşüten sesi

üvey annemin kokusunda

kocakarı soğuklarından

daha da soğuktu

ayrılığın

hayalimde canlanan

korkusu