Gök Sırtında Bir Yaşam

Gece vakti uzanırım göğün karnına,
Üzerime yorgan diye yıldızları çekerim;
Gözlerimden kayar yıldızlar yeryüzüne, avuçlarımda birikir dilekler
Şeker pembesi düşler kafamın altında toplanır
Kadim zamanların unutulmuş yaratıkları etrafıma üşüşür;
Bir ejderha yarıp geçer gündüzü, güneşle birlikte beni kanadının altına alır.

Sıcaktır suyun tadı, gezginlerin yorgun yüzlerine tebessüm taşır
Zeus'un eli üzerinde olsun, Hera'nın hiddetinden korunsun;
Evimdir dört köşesinden ırmaklar geçen bu altın han.
Havaya dolunca peri sesleri ve suya yansıyınca Daphne'nin gövdesi
Yeryüzünden çıkıp gelen kel başlı, huysuz adamlar akın eder odalara.
Kapı kapı gezer Sabah Yıldızı ihtiyatlı bir çoban gibi
Pencerelere asılmış umutları güder,
Peşi sıra gelir başının üzerinde hareler uçuşan masum bakışlı umutlar.

Ah, umutlar...
Kara çehreliler vardır aralarında, kötü niyetliler;
Gözünü korkutur onların çoban, üç Titan boyundaki çanını çalar
Gözleri korkar kara umutların;
Akşam Yıldızı'nın pabuçlarındaki kanatların arkasına saklanırlar.
Bir de iri gözlüleri vardır umutların, yavru köpeklere benzetir onları Yüce Athena;
Kollarında bir ufak çanta, içi yürek dolu
Kayan yıldızların sırtına binerler;
Gece oldu muydu, birer birer alnıma düşüp düşlerime girerler.

İnsanlar ne kadar da zayıflar, ne kadar da çaresiz;
Ağlayan çocukların burunlarına ilişen taze kurabiyelerin kokusuyla
nasıl da kendilerinden geçtiklerini görürüm rüyalarımda;
Kulaklarım sağır olur kimi zaman da, çatısına bomba düşmüştür başka bir çocuğun;
En çok da karanlık çöktüğü vakit evinden alıkonanlara üzülürüm,
Annelerinin koynundan alınanlara;
Aslında, ben, en çok yuvasına dönmeyi umut edenlere üzülürüm;
Yuva, özlem duyulacak bir yer değildir ki.
Yuva, uzaklara özlem duyulan bir yerdir.

İlham perileri uyandırdığında beni uykumdan,
-Laf aramızda, Aşk türküleri söyleyen hiç sevmez beni-
İçime dolan neşeyi onların sırtına yükler, insanlara gönderirim.
Böyledir ilham perileri, bizlerden topladıkları tebessümleri insanlara götürürler;
Karşılığında getirdikleri gözyaşlarıyla ağlamanın ne olduğunu anlarız.
Bazen, düşümde, ilham perilerinden gelen kahkahaları görürüm;
Ama öyle Merlin düşmanı kötü Cadı'nın kahkahası gibi değil;
Yürekten, gönlün derinlerinden.
Bu da benim umudum işte;
Gökyüzüne karışıp ortadan kaybolmasın diye
Sabah Yıldızı'na her sabah bir bardak içki eşliğinde sunarım.

Gün ışığının parmakları sırtımı kaşımaktan yorulduğunda,
Bulutların üzerinden atlayarak insanların arasına karışırım.
Uzaktan, çok uzaktan, fersahlarca öteden karışırım onların arasına;
Bir anne çocuğunu kucakladığında
gökyüzüne yükselen türkülerin arasından geçer,
Karnı doymuş bir evsizin yüzü güldüğünde
bulutları dağıtan mutluluğun arasına dalarım.

Ne hoş!
İnsanlar ne kadar uğraşsalar da sevmekten kaçamıyorlar.
Yalnızlık onlara öğüt edilse de çoğalmaktan kendilerini alamıyorlar.
Zeus'un kudreti üzerlerinde olsun, Eros'un oku doğru yeri bulsun;
İnsanlar komik varlıklar, komik ve derin.
Bazen gün batımıyla dertleşirken ulu Batı Rüzgârı yanımıza gelir
Hep der ki:
'İnsan olmayı hem çok istiyorum hem de olmamak için dua ediyorum!'

Ben isterdim insan olmak;
Buralarda yalnızlık pembe bulutların gözlerinden okunuyor,
Herkesin üzerinde mutluluktan yapılmış bir pelerin;
Eğer insan olsaydım, tüm o kargaşanın arasında korkudan titreyen bir çocuğu sarabilirdim;
Eğer insan olsaydım, aç adamın karnını ben doyurabilirdim;
Eğer insan olsaydım, hem iyi hem de kötü olabilirdim.
Eğer insan olsaydım, sevebilirdim.
Eğer insan olsaydım, umut edebilirdim.