Gökkuşağından Sarkanlar

sinirini gösteren bir insan olamadım
koyup kapıya bir kediyi bile
ardından kapıyı kapatamadım

sen neden böylesin lafını duymaktan yoruldum
bu kadar iyi falan
yeter
iyi değilim ben
yalnızım o kadar

korkağım
sert mizacımın altında
salıncaklar sallanıyor
çocuksu gülümsemeler
kol geziyor göz kapılarımın ardında

geri geri kaçan
yahut bodoslama koşanlar
hep ilgimi çekti
ağladığım kadarıyla sen de öylesin
kırık camları ezmek hobilerinden

çocuk olmak iyi
safça inanmak
pamuk şekerin pamuktan yapıldığına
çok daha mutlu ediyor beni
istediğim gibi gülmek

ben hiç bu kadar sarhoş olmadım
senin cümlelerinin içeriğinden başka
ben hiç bu kadar inanmadım
gökkuşağına dokunacağıma
kaç dağın bulutla birleştiği noktaya koşmak gerekirse koşucam
söz sana