Gökyüzü Bize Ağlıyor

Kor nefese karışan hüzün ile beraber
Yürüyoruz sonsuz aşkın ateşine
Ağlayışların baharsız mevsiminden bihaber
Demlerimiz yoğun
Aşklar başka bahara göç
Dengesiz umutlarla
Yürüyoruz

Ellerinde kıştan kalma soğuk hüzün
Bende ise aşkı aramanın sıcaklığı ile
Ve yürümenin akıbetsizliği
Karışıyor birbirine
Çözülmesi sığ
Karmakarışığız
Yürüyoruz

Bulutun nemi öpüyor aşkımızı
Yoğunluğu arttıkça nefes nefese kalıyor gökyüzü
Yürünen toprak da almış nasibini
Hayıflanıyor
Biz ise hala
Yürüyoruz

Şahitsiz umarsız kor ateşte yürüyoruz
Habersiz, el ele
Belki de güneşin naifliği ile
Gözlerin hüznü ile
Ve...
Yürüyoruz

Çıkmaz umutlara takılıyor yüreğimiz
Çabaları boşa, umutların çıkmazlığıyla başbaşa
Kulağımıza fısıldayan ayrılık türküleri
Eller birbirine küs
Artık ayrı bedenlerimiz
Sen önden
Ben beklemekte
Yürüyorsun
Ardından yola çıkan bedenim ile ben
Ayrı yollara düşüyoruz
Şimdi ayrı ayrı
Yürüyoruz

Kalplerimiz bir
Gökyüzü bize ağlıyor
Öpüyor hüzün kokan aşkımızı
Teselli edercesine...


(Biz ise hala ayrı ayrı
Yürüyoruz çıkmaz düşlere...)