Gölge

Düşüme saklanmış bir giz ,

Firari bir aşık, geceden sızan ay ışığı gönül penceremi aralayan...

Aralanan kapıdan girmeye korkar,

Zifiri karanligi titrek bir mum aydinlatir yazık kaç güneş batirmis yalnızlığında...

Hasretle bakıyor yalnızlığa.

Unutulmaya yüz tutmuş suretinin gölgesini yansıtıyor mum alevi...

Yalnızlık;

Gölgeyi seviyor parmaklariyla...

Soğuk duvardaki gölgeye yasliyor bedenini.

Rutubeti kokluyor yansımasında.

Hasretine veriyor sıcaklığını

İnci gibi döküyor gözyaşlarını...

Geceyi bölen hoyrat bir rüzgar , aralanan kapıyı çarpıyor , mum sönüyor , gölge yitiyor

Yalnızlık karanlıkta susuyor...