Gölge Adam

Bende yokluğunun ayak izleri,

Üşüyor suretine çarpan gölgem.

Utanıyor mum ışığı,

Çıplak gösteriyor aynalar.

Dünüm, ıslak perdelerine değiyor da

Kurusun diye camı bile açmıyor ellerin.

Dağınık bir ev çığlığı,

Mutfakta beni kaybedişinin kadehleri

Kavrulan helvanın acı, yanık kokusu

Burnumda tütüyor akşamüstü keklerin,

Sessizce süzülüyor da gölgem,

Anlamasın diye tüm ışıklara yüzümü eğiyorum.

Odalarda sessiz tınım, sessizliğinde kayboluyorum.

Ayrılık vuruyor yorgun bedenine,

Üstüne örtmeye gitmiyor ellerin.

Dokunamıyor sancılı yüreğim,

Canı da ,cananı da bırakıp bir köşede

Sessizce sevişiyor cümlelerim,

Bu sana ulaşamayan son gölgeli şiirim...