Gölge Oyununda Yasak Sevişmeler

yüzünü görmeyeli yıllar olmuştu,
bende bir resmin dahi yoktu.
ne bir adres ne de telefon,
arkadaşlarıma seni sormaya utanıyordum.
seni sevdiğimi bilmiyordum,
sen rüyalarıma girene dek.
pek çok kere inkar etsemde,
hep başladığım yere dönüyordum.

seni sevmek hiç hesapta yoktu,
ben sıradan hayatımı idame ediyordum.
aslında aklımda bile değildin öncesinde;
bir gün genç bir çift görene kadar.
mutluluklarını bu denli kıskanabileceğimi bilmiyordum,
oysa ne güzel yakışıyorlar demiştim.
bir çocuğun babası olmak istediğimi de bilmiyordurm,
rüyamda bizi evli ve mutlu görene kadar.

her sabah kendimi zorluyorum;
hayat, kabullenmekten ibaret bir külfet
ve her uyandığımda daha zor oluyor;
gerçeğe tutunmak mı, hayallerde yaşamak mı?
ben ikisinin arasında gelip gidiyorum.
bazen karımsın, bazen sevgilim,
bazen seni roma zorbalarından kurtarıyorum.
kendimi sana sarılıp ağlarken görüyorum çoğu zaman,
seni sevdiğimi bir tek rüyalarımda söyleyebiliyorum.

platonik aşkları bir zamanlar anlamayan ben
bu gölge oyununda bir aptalı oynuyorum.
ipler gitgide kısalıyor belki ışık da sönecek,
o karanlıkta bile seni göreceğim eminim.

sadece bir rüya deyip yaşarken
seni gerçekten sevdiğimi bilmiyordum,
sevgilinle birlikte görmesem hiç anlamayacaktım;
ne kadar gerçek olduğunu bilmeyecektim.
sen sadece bir rüya idin benim için,
ne kaybettiğimi asla bilmeyecektim.
şimdi bununla yaşamak zorundayım,
en güzeli sen hiçbir şey bilmiyorsun ya,
mutlu ol ve beni hiç bilme...