Gölge Terennümleri

Bilmiş yalnızlıkları geç
Can desem geçti desem
Koca bir evrenin hükmünde
Neyiyle yargılayacaksın beni
Neresinden tutacaksın zamanın

Biliyordun!
Seviyorsun sorgusuz
Gün eleklerinde süzdün
Saf aşk naralarını
Senden kalanları
Benden bitenleri
Gidenleri/
Yitenleri…

Yüreğin yeterse;
Bakışlarını bende tutukla
İdama giden gölgeler gibi
Ellerinde kanaviçe kelepçe
Gözlerinde karanlık dürtüleri
Avuçlarımı kanat parmaklarınla
Terennüme düşmüş sabrım/
Sabır bitti…

İnfazın yaralarımı ne
Bu üzerime kapanan karabasan
Bu saçlarımı yalayan rüzgâr
Dönsem korkak derler
Kalsam öldüm/

Tutunacak ahlarımın dilinde
Nefes bile yetmez
Umut bile bitmez
Ayrık otu saçlarımda
Dikiş tutmaz bilirim
Çengel tutmaz acılar
Son ekseninde/
Dünyanın…

Terennüm etmiş gölgelerinde…