Gölge Yazıyor Şimdi

Duvara vuran ışıkta, 

Bir seni görüyorum, 

Bir de kendimi.

Belki de ikimiz, 

Tek bir gölgeydik .

Şimdi karanlık bir odada, 

Tek başımayım. 

Fenerden çıkan ışık, 

Yarıp geçiyor karanlığı, 

Ardından tebessüm ile 

Aydınlatıyor yüzümü. 

Gölge yazıyor şimdi, 

İkimizi. 

Bense sadece izliyorum. 

Çok olmuştu, 

Şiir yazmayalı , 

Yâr'ı anmayalı .

Gölge yazıyor şimdi, 

İkimizi. 

Bense beyaz satırlara üzülüyorum. 

Belki de kaderiydi, 

Üstünü kirletmek. 

Bir de onu ıslatan, 

Gözyaşlarıma, 

Kim bilir nasıl 

Sitem ediyordu. 

Çok özledim be seni ,

Sevgilim. 

Olmuyormuş sensiz, 

Değil şiir yazmak 

Bir nefes dahi almak , 

Zor geliyor insana. 

"Özlem " demiyor muydu 

Hep Oruç Usta? 

Haklıymış. 

Bizi öldürende özlem , 

Bizi yaşatanda...

Gölge yazıyor şimdi, 

İkimizi. 

Bıkmadan, usanmadan 

Birleştiriyor aşkımızı , 

Kelimelerle. 

Güneş kıskanmasın ama, 

Ay'sız olmuyor be sevgilim ! 

Kim bilir sen ondan ,

Dinliyorsun beni. 

Bende ondan ,

Dinliyorum seni.

Gölge yazıyor şimdi, 

İkimizi. Sönecek birazdan fener.  

Söylemeliyim artık, 

Son sözlerimi. 

Yorma sakın gözlerini, 

Hep aşkla baksınlar. 

Okursan bir gün, 

Gölgenin yazdıklarını, 

Gülümse bir defa da , 

Benim için...

Şimdi ayrılıyorum, 

Masa başından.

 Sönmeden önce fener, 

İzliyorum son bir kez. 

Gölge yazmıştı artık, 

İkimizi.