Gölgeler (1)

Bir gece ansızın duvarımda
İrkilişimden yansıyan suret
Her yerde,her zaman yanımda
Görülmemiş resim ,görülmemiş kudret

Azrail misali her an tetikte
Kaçısımdan ayak seslerim korkar !
Işıkla eceli; ölürse yitikte
Ruhumdan içeri hep gölgem sarkar...

Karanlığın aynası isi'de bulaşmaz
Haşmetli,mütevazi,kalender bir zat
Uzandıkça kollarım bir türlü ulaşmaz
Karanlıkta bir yığın oturur kat kat

Sabahlar ayrılık aksama davet
Asıl sevdası odamda,benle
Düşüncelerimi okuyan o karanlık hasmet
Ne kadar uzak o kadar yapısık tenle

Gölgeler;karanlığın çocukları
Işıklar ülkesinde görünen kayıplar
Karardıkça açılır,büyür kucakları
Koşarken her duvar beni ayıplar