Gölgeler

kerem'im
gönlünü mekan tutmuş baykuşlar
seherlerde gözünün uykusunu çalmış
gel deme gelemem
yollarında mayın var
sel olmuş hayat sürüklemiş umudunu
gölgende hayın var


ferhat'ım
delinecek dağların duman almış göz gözü görmez
toprak kaymış virane köylerin
bülbül dalında şakımaktan vazgeçmiş
pembesi, beyazı siyaha bürünmüş güllerin


tahir'im
gözyaşlarım küle dönmüş avuçlarında
yüzüne sür
sür ki yıkansın kirlenmişliği sevdanın
geçkalmışlığın nedameti dirilsin gecelerde
yıkansın tuzlu sularda gümanın


geceleri yakarak aslı oldum
dikenlere basarak şirin
fermanda arzu yazılı

bir sala okunur yıkık minarelerden
kaç cenaze kalkar omuzlarda